Wil je behandeld worden tegen slapeloosheid?

Hoe slapeloosheid te behandelen

Slapeloosheid is een stoornis die wordt gekenmerkt door aanhoudende problemen met het begin, het behoud, de consolidatie of de kwaliteit van de slaap. Mensen met slapeloosheid worstelen met slaap ondanks voldoende mogelijkheden om te slapen, en ervaren ook overmatige slaperigheid overdag en andere stoornissen als ze wakker zijn. Op basis van verschillende onderzoeken en enquêtes schatten slaapdeskundigen tegenwoordig dat 10% tot 30% van de volwassenen met een of andere vorm van slapeloosheid leeft.

Diagnose van slapeloosheid

Voordat de behandeling van slapeloosheid kan beginnen, moet u een afspraak maken met uw arts of een andere bevoegde arts om de symptomen te bespreken en een diagnose te stellen. Tot de diagnostische criteria voor slapeloosheid behoren problemen met het op gang brengen of houden van de slaap, eerder wakker worden dan gewenst, en weerstand om op een redelijk tijdstip naar bed te gaan. Deze symptomen moeten minstens 3 maanden aanhouden, ondanks voldoende mogelijkheden om ’s nachts te slapen. Bovendien moet u een of meer van de volgende symptomen overdag ervaren om de diagnose slapeloosheid te krijgen:

• Vermoeidheid of malaise
• Stoornissen in geheugen, concentratie of aandacht
• Negatieve gevolgen voor sociale, gezins-, beroepsmatige of academische
• prestaties.
• Prikkelbaarheid of verstoorde stemming
• Overmatige slaperigheid overdag
• Hyperactiviteit, impulsiviteit, agressie of andere gedragsproblemen
• Verhoogd risico op fouten en ongevallen
• Gebrek aan motivatie of energie

Een slapeloosheidsdiagnose omvat een standaard medisch onderzoek en een vragenlijst. Met deze procedures kan uw arts bepalen of de slapeloosheid een op zichzelf staande aandoening is, of dat u slapeloosheidssymptomen ervaart als gevolg van een onderliggende ziekte of medische aandoening. Het documenteren van uw nachtelijke slaappatronen, waakperioden en alcohol- en cafeïnegebruik in een slaapdagboek gedurende één tot twee weken voorafgaand aan deze afspraak kan uw arts helpen bij het stellen van de diagnose.Hoe wordt slapeloosheid behandeld?
Door gedrags- en leefstijlveranderingen kunt u uw algehele slaapkwaliteit verbeteren en sneller in slaap vallen. Deze veranderingen hebben niet de bijwerkingen die slaapmedicijnen kunnen veroorzaken. En de verbeteringen houden na verloop van tijd langer aan.

Cognitieve therapie

Cognitieve gedragstherapie voor slapeloosheid (CGT-I) is een soort therapie die specifiek voor slapeloosheid wordt gebruikt. Het kan helpen uw slaappatroon te verbeteren totdat u in staat bent meer kwaliteitsslaap te krijgen.

Een onderdeel van CGT-I is het leren van een goede slaaphygiëne, waaronder het wegwerken van afleidingen in uw kamer en het aanhouden van een consistent slaapschema. Je richt je ook op doelen zoals:

Het veranderen van gedachten en gedragingen die een goede slaap in de weg staan.
Het maken van een slaapschema dat u geleidelijk aan helpt meer te slapen.
U kunt werken met een therapeut die u helpt gedachten en gedragingen te identificeren en te veranderen die u ervan weerhouden goed te slapen.

Veranderingen in uw levensstijl

Eenvoudige veranderingen in uw levensstijl kunnen u helpen beter te slapen. Deze kunnen omvatten:

Uw slaapruimte of -schema veranderen. Regelmatige bedtijden en wektijden elke dag, en probeer overdag geen dutje te doen.
Het vermijden van grote maaltijden of te veel vocht later op de avond.
Actief blijven.
Vermijden van alcohol voor het slapen gaan. Het drinken van alcohol kan u slaperig maken. Maar als u alcohol drinkt, is de kans groter dat u later in de nacht wakker wordt en moeilijk weer in slaap valt.
Ontspanningsoefeningen doen. Je kunt bijvoorbeeld progressieve spierontspanning proberen. Dit kan helpen als u in bed ligt en uw gedachten op hol slaan.

Medicijnen

Gedrags- en leefstijlveranderingen kunnen u het best helpen om uw slaap op lange termijn te verbeteren. In sommige gevallen kan het nemen van slaappillen voor een korte tijd u echter helpen om te slapen. Artsen raden aan om slaapmiddelen zoals de oxepam en 5htp alleen af en toe of alleen voor korte tijd in te nemen. Ze zijn niet de eerste keuze voor de behandeling van voortdurende (chronische) slapeloosheid.

Uw arts kan slaapmiddelen op recept of zonder recept aanbevelen. Of u kunt andere geneesmiddelen nemen die u kunnen helpen ontspannen en in slaap vallen, zoals benzodiazepinen of antidepressiva.

Veel slaapmiddelen veroorzaken bijwerkingen, zoals lage bloeddruk, angst en misselijkheid. Deze geneesmiddelen kunnen ook minder effectief worden wanneer uw lichaam eraan gewend raakt. Ze kunnen ontwenningsverschijnselen veroorzaken als u ermee stopt.

Medicijnen voor slapeloosheid

Voordat u medicijnen tegen slapeloosheid neemt, moet u eerst uw arts of een andere bevoegde arts raadplegen. Voor veel mensen is medicatie zoals de 5htp een laatste redmiddel nadat stimuluscontrole, ontspanningstechnieken en andere CGT-methoden niet effectief zijn gebleken bij het verbeteren van hun slaap.

Aanvullende geneesmiddelen

Aanvullende geneesmiddelen worden soms gebruikt om slapeloosheid te behandelen. Ze omvatten voedingssupplementen, zoals melatonine, valeriaan of oxepam.

De behandeling van slapeloosheid bestaat meestal uit slaapmiddelen, cognitieve gedragstherapie voor slapeloosheid (CGT-i) of een combinatie van beide. Positieve veranderingen in levensstijl kunnen voor sommige mensen ook de symptomen verlichten. Er is geen “beste behandeling voor slapeloosheid”. Specifieke behandelingsaanbevelingen hangen af van de vraag of de patiënt kortdurende of chronische slapeloosheid heeft, en van zijn medische voorgeschiedenis.